Ανακοίνωση με την οποία προειδοποιεί σχετικά με τη μακαριστή
γερόντισσα Γαβριηλία Παπαγιάννη εξέδωσε η Μητρόπολη Πειραιώς και υπάρχει
σχολιασμός σχετικά με βιβλίο που γράφτηκε γ’αυτήν (σ.σ.:
Την αγιοκατάταξη της Μοναχής Γαβριηλίας Παπαγιάννη αποφάσισε η Αγία
και Ιερά Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, η οποία συνεδρίασε
σήμερα.
Με πρόταση και προτροπή του Οικουμενικού Πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου, η
Σύνοδος αποφάσισε παμψηφεί την Αγιακατάταξη της Μοναχής στο αγιολόγιο
της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας.).
Η ανακοίνωση αναφέρει:
“Ένα από τα σοβαρότερα προβλήματα στη ζωή της Εκκλησίας ήταν και
είναι η διάκριση μεταξύ γνησίας και νόθης πνευματικότητος. Μελετώντας τα
αγιογραφικά κείμενα και τα συγγράμματα των αγίων Πατέρων μας
διαπιστώνουμε ότι στη ζωή της Εκκλησίας, ήδη από τα πρώτα βήματά της,
από την εποχή των αποστολικών χρόνων, εμφανίστηκε παράλληλα με την
γνήσια πνευματικότητα, που είναι προϊόν και καρπός του αγίου Πνεύματος
και μία άλλη «πνευματικότητα», νόθη και κίβδηλη, που εμπνέεται από το
σατανά, με σκοπό την παραπλάνηση των πιστών. Όπως μας πληροφορούν
οι Πράξεις και οι παύλειες Επιστολές, οι νεοφώτιστοι μετά το βάπτισμά
τους ελάμβαναν υπερφυσικά χαρίσματα, έτσι ώστε να γίνεται αισθητή η
παρουσία του αγίου Πνεύματος στα μέλη της Εκκλησίας, αλλά και στους
εκτός αυτής. Ένα από αυτά τα υπερφυσικά χαρίσματα ήταν και το λεγόμενο
χάρισμα της «διακρίσεως των πνευμάτων», για το οποίο κάνει λόγο ο
απόστολος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή του: «άλλω δε ενεργήματα
δυνάμεων, άλλω δε προφητεία, άλλω δε διακρίσεις πνευμάτων, ετέρω δε γένη
γλωσσών, άλλω δε ερμηνεία γλωσσών», (12,10). Στους χαρισματούχους
αυτούς δηλαδή είχε δοθεί το ειδικό χάρισμα, να μπορούν να
διακρίνουν τους αληθινούς προφήτες και διδασκάλους από τους απατεώνες
και τα πραγματικά χαρίσματα του αγίου Πνεύματος από τα ψεύτικα, που
κρύβουν απατηλά την πλάνη. Το ίδιο πρόβλημα επισημαίνει και ο
ευαγγελιστής Ιωάννης, ο οποίος μας παραγγέλλει «δοκιμάζετε τα πνεύματα
ει εκ του Θεού εστίν» (Α΄ Ιωαν.4,1). Μας προτρέπει δηλαδή να εξετάζομε
και να διακρίνομε τους ανθρώπους, που εμφανίζονται εμπνεόμενοι από
το άγιο Πνεύμα, εάν πράγματι προέρχονται από τον Θεόν. Εάν μελετήσουμε
επίσης τα ασκητικά κείμενα, (Γεροντικό, Ευεργετινός κ.α.), θα
συναντήσουμε πάμπολλες διηγήσεις μεγάλων ασκητών, οι οποίοι, επειδή
κάποτε υπερηφανεύθηκαν και νόμισαν ότι έφθασαν σε μεγάλα μέτρα αρετής
και αγιότητος, παραχώρησε ο Θεός και έπεσαν σε πλάνη και δέχθηκαν δήθεν
αποκαλύψεις, οράματα και νόθες πνευματικές εμπειρίες, ως προερχόμενες
από τον Θεό, ενώ στην πραγματικότητα ήταν απάτες και τεχνάσματα των
δαιμόνων. Για παράδειγμα, ο Άγιος Ιωάννης ο Κασσιανός διηγείται ότι
ο αββάς Ήρων, αν και δαπάνησε πενήντα χρόνια σε αυστηρή άσκηση,
όμως κάποτε υπερηφανεύτηκε και πίστευσε στους ιδικούς του λογισμούς,
χωρίς να τους θέσει υπό την κρίση των πνευματικών του Πατέρων. Το
αποτέλεσμα ήταν ότι εξαπατήθηκε από το διάβολο, ο οποίος εμφανίστηκε σ’
αυτόν ως «άγγελος φωτός» και τον έπεισε να αυτοκτονήσει, πέφτοντας σ’
ένα βαθύ πηγάδι. Κλασικά παραδείγματα νόθης πνευματικότητος στην εποχή
μας συναντούμε στις λεγόμενες «χαρισματικές κινήσεις» του προτεσταντικού
χώρου, όπως η «Ελευθέρα Αποστολική Εκκλησία της Πεντηκοστής» και άλλες
ομάδες του αποκρυφιστικού πλέγματος της «Νέας Εποχής», οι οπαδοί των
οποίων ισχυρίζονται ότι έλαβαν το χάρισμα της γλωσσολαλιάς, ή άλλα
χαρίσματα, κατά παρόμοιο τρόπο, όπως οι άγιοι απόστολοι την ημέρα της
Πεντηκοστής.
