Περί μετανοίας
(1ο μέρος)
Ἀποσπάσματα ἐκ τοῦ βιβλίου
ΟΙ ΛΟΓΙΣΜΟΙ ΚΑΘΟΡΙΖΟΥΝ ΤΗ ΖΩΗ ΜΑΣ
Γέρων Θαδδαῖος τῆς Βιτόβνιτσα
Περί ὑπηρεσίας πρός τόν Θεό καί τόν συνάνθρωπο: 1ο μέρος , 2ο μέρος , 3ο μέρος , 4o μέρος , 5ο μέρος , 6ο μέρος ,
1. Χρειαζόμαστε μετάνοια. Βλέπετε, μετάνοια δέν σημαίνει μονάχα τό νά πᾶς σέ ἕναν ἱερέα καί νά ἐξομολογηθεῖς. Πρέπει νά ἀπελευθερωθοῦμε ἀπό τή μανία τῶν λογισμῶν. Πολλές φορές στή ζωή μας πέφτουμε. Καί εἶναι ἀπολύτως ἀπαραίτητο νά τά ἀποκαλύπτουμε ὅλα (διά τῆς ἐξομολόγησης) ἐνώπιον ἑνός ἱερέα, ὁ ὁποῖος κάι θά εἶναι μάρτυρας τῆς μετανοίας μας.
Μετάνοια εἶναι ἡ ἀνανέωση τῆς ζωῆς. Αὐτό σημαίνει ὅτι πρέπει νά ἀπελευθερώνουμε τόν ἑαυτό μας ἀπό κάθε ἀρνητικό χαρακτηριστικό κάι νά στρεφόμεαστε πρός τό ἀπόλυτο καλό. Δέν ὑπάρχει ἁμαρτία ἀσυγχώρητη, ἐκτός ἀπό τήν ἁμαρτία τῆς ἀμετανοησίας.
2. Ὑπάρχουν πολλά εἴδη δακρύων. Κάποιοι ἄνθρωποι κλαῖνε ἀπό ὀργή, ἄλλοι γιά νά πικάρουν κάποιον, καί ἄλλα ἐπειδή ὑπέστησαν προσβολή. Κάποιοι κλαῖνε ἐπειδή ἔχασαν ἀγαπημένο τους πρόσωπο. Ὑπάρχουν πολλά εἴδη δακρύων. Ὑπάρχουν ἐπίσης δάκρυα μετανοίας, ὅταν δηλαδή ἡ συνείδηση ἑνός ἀνθρώπου τοῦ λέει ὄτι ἔχει διαπράξει πολλές ἁμαρτίες. Ὅταν συνειδητοποιεῖ τήν ἁμαρτωλότητά του, θρηνεῖ. Αὐτό εἶναι μιά πράξη θείας Χάριτος-μιά ψυχή, μετανοεῖ καί ἡ ἁμαρτία ξεπλένεται μέ δάκρυα. Αὐτά εἶναι δάκρυα μετανοίας καί εἶναι δῶρο Θεοῦ.