Τά ἁμαρτήματα τῆς γλώσσης
(γ΄ μέρος)
Πρωτοπρ. Παρασκευᾶς Ἀναστ. Ζωγράφου
3). Ἁπλώνεις τά χέρια σου νά μαζέψης λουλούδια καί κάτω ἀπ' τά φυλλώματα εἶναι κρυμμένο ἕνα φίδι.
Συκοφαντία τό ὠνόμασαν οἱ ἄνθρωποι.
Ἐργάζεσαι ἥρεμα, τίμια μέσ' στήν κοινωνία καί κάποιο κακό στόμα ἔρριξε δηλητήριο εἰς βάρος τῆς ὑπολήψεώς σου. Καί σέ παίρνει τό παράπονο, καί πληγώνεται ἡ ψυχή σου, γιά τήν ἀδικία πού ἔγινε εἰς βάρος σου.
Προαγωγή, γάμος, διορισμός κ.λ.π., μποροῦν νά ματαιωθοῦν ἀπό τά βέλη αὐτά τῆς συκοφαντίας. Εἶναι γεμάτη ἡ κοινωνία ἀπό τέτοιους λαβωμένους ἀνθρώπους, πού μερικές φορές μένουν γιά πάντα στό περιθώριο ἀπό τήν αἰτία αὐτή.
Κι ἄν ἀκόμη μετανοήση ὁ ἔνοχος, δέν μπορεῖ νά διορθώση τό κακό. Τά λόγια ἀκούστηκαν, τά τραύματα ἀνοίχθηκαν, κι ὁ πόνος ἴσως δέν πρόκειται ποτέ νά σβύση.
Κάποτε ἕνας τέτοιος συκοφάντης πῆγε νά ἐξομολογηθῆ τό κρίμα του. Κι ὁ πνευματικός τοῦ λέγει: Πήγαινε νά σφάξης μιά κότα καί τά φτερά νά τά σκορπίσης στούς δρόμους ἀπό τό σπίτι σου ἔως ἐδῶ.
Πῆγε, τό ἔκανε καί ξαναγύρισε.
-Ἐν τάξει, γέροντα, τό ἔκανα αὐτό πού μοῦ εἴπατε.
Καί ὁ πνευματικός προσθέτει:
-Πήγαινε ξανά καί νά μαζέψης τώρα πάλι ὅλα τά φτερά.
-Μά, αὐτό δέν γίνεται..., ἀπαντάει ὁ ἐξομολογούμενος. Τά πῆρε ὁ ἀέρας, δέν βρίσκονται στούς δρόμους.
-Ἔτσι εἶναι καί οἱ συκοφαντίες, τοῦ λέει ὁ πνευματικός. Ὅταν φεύγουν ἀπό τό στόμα μας, δέν ἐλέγχονται πιά, δέν διαψεύδονται εὔκολα καί τό κακό τό ἔκαναν!
Ἀδελφoί μου, μή γίνουμε ποτέ συκοφάνται.
Μή δεχώμαστε χωρίς ἔλεγχο ὅ,τι ἀκοῦμε.
Κι ἄν πέσουμε θύματα, μή μισήσουμε τούς συκοφάντες. Μποροῦμε ὅμως ν' ἀμυνθοῦμε, νά διαφωτίσουμε ὅσο μποροῦμε, νά κάνουμε ὑπομονή καί ὁ Θεός θά διορθώση τά πράγματα.
ΚΗΡΥΓΜΑΤΑ ΑΛΗΘΕΙΑΣ ΚΑΙ ΖΩΗΣ
ΤΟΜΟΣ Δ'
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 1998Γιά τό διαδίκτυο, πληκτρολόγηση-διάθεση:
ΙΣΤΟΛΟΓΙΟΝ ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ http://kaiomenivatos.blogspot.com/
Μή μιλᾶς
ἄν δέν ἔχεις νά πεῖς
κάτι καλύτερο
ἀπό τήν σιωπή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου