Του Σωτήρη Μ. Τζούμα
Η Αγγλικανική Εκκλησία ανακοίνωσε τον διορισμό της Σάρα Μάλαλι (Sarah Mullally) στη θέση του Αρχιεπισκόπου του Καντέρμπουρι — της πνευματικής ηγέτιδος, δηλαδή, της Αγγλικανικής Κοινωνίας παγκοσμίως.
Πρόκειται αναμφίβολα για μια εξέλιξη με ιστορικό βάρος, καθώς η Μάλαλι γίνεται η πρώτη γυναίκα που αναλαμβάνει το ανώτατο αυτό αξίωμα.
Η νέα Αρχιεπίσκοπος διαθέτει μια διαδρομή αξιοπρόσεκτη: πριν εισέλθει στην ιερατική διακονία, υπηρέτησε ως επικεφαλής της νοσηλευτικής υπηρεσίας του Ηνωμένου Βασιλείου, τιμημένη μάλιστα με τον τίτλο της Dame για τη συνεισφορά της στη δημόσια υγεία. Η εμπειρία αυτή της προσφέρει μια ευρύτερη κοινωνική οπτική, η οποία αντανακλάται και στη θεολογική της στάση απέναντι στα σύγχρονα ζητήματα.
Από το 2018, ως Επίσκοπος Λονδίνου, η Μάλαλι κατέστη το πρόσωπο που συμβόλιζε τη νέα εποχή της Αγγλικανικής Κοινωνίας· μιας εποχής όπου η χειροτονία των γυναικών και η «περιεκτικότητα» θεωρούνται δείκτες προόδου και εκκλησιαστικής ανανέωσης.
Ο διορισμός της, λοιπόν, έρχεται ως φυσική συνέχεια αυτής της πορείας.
Ωστόσο, το γεγονός εγείρει αναπόφευκτα ερωτήματα.
Όχι τόσο για το πρόσωπο της Μάλαλι —η οποία χαίρει γενικού σεβασμού— όσο για την ίδια την εκκλησιολογική ταυτότητα της Αγγλικανικής Κοινωνίας.
Είναι πράγματι Εκκλησία με την πληρότητα της έννοιας που αποδίδει η χριστιανική παράδοση στον όρο; Ή μήπως περισσότερο μια θρησκευτική κοινότητα που διατηρεί εξωτερικά γνωρίσματα εκκλησιαστικής ζωής, αλλά έχει απομακρυνθεί από το εκκλησιολογικό ήθος της αποστολικής διαδοχής;
Οι ερωτήσεις αυτές δεν αποσκοπούν στην καταδίκη, αλλά στην κατανόηση. Η Αγγλικανική Κοινωνία βρίσκεται εδώ και δεκαετίες σε μια πορεία μετασχηματισμού, προσπαθώντας να ισορροπήσει ανάμεσα στη θεολογική παράδοση και την κοινωνική πραγματικότητα.
Η εκλογή μιας γυναίκας στον θρόνο του Καντέρμπουρι ίσως αποτυπώνει περισσότερο την δεύτερη παράμετρο παρά την πρώτη.
Η ίδια η Μάλαλι, πάντως, δήλωσε ότι επιθυμεί να υπηρετήσει «ως ποιμένας που θα επιτρέψει τη διακονία όλων των ανθρώπων να ανθίσει, ανεξαρτήτως παράδοσης».
Μένει να φανεί εάν αυτή η διακονία θα μπορέσει να ενώσει μια Κοινωνία που ήδη βιώνει βαθιές θεολογικές και πολιτισμικές ρωγμές.
Σε κάθε περίπτωση, ζούμε μια στιγμή που θα γραφτεί στην ιστορία της θρησκευτικότητας της Δύσης — και ίσως μας καλεί όχι σε ειρωνεία, αλλά σε νηφάλιο στοχασμό: τι σημαίνει σήμερα «Εκκλησία» και ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην πίστη, την παράδοση και τον εκσυγχρονισμό.
Δυστυχώς οι Άγγλοι θα πληρώσουν βαρύ πνευματικό τίμημα λόγω της αποστασίας τους απο την Μία Καθολική και Αποστολική Ορθόδοξη Εκκλησία!
ΑπάντησηΔιαγραφή