Ἄς δώσουμε ὁλόκληρο τόν ἑαυτό μας
στόν Κύριο,
γιά νά δεχθοῦμε καί Αύτόν ὁλόκληρο
Ἅγιος Μάξιμος ὁ Ὁμολογητής
Ἄς γίνουμε Θεοί γι' Αὐτόν, ἐπειδή γι' αὐτό ἔγινε ἄνθρωπος Αὐτός, που ἀπό τήν φύση του εἶναι Θεός καί Δεσπότης.
Ἄς ὑπακούσουμε σέ Αὐτόν, καί ἀσταμάτητα θ' ἀντικρούει τούς ἐχθρούς μας. "Εἰ ὁ λαός μου ἤκουσε μου, λέγει, Ἰσραήλ ταῖς ὁδοῖς μου εἰ ἐπορεύθη· ἐν τῷ μηδενί ἄν τούς ἐχθρούς αὐτῶν ἐταπείνωσα, και ἐπί τούς θλίβοντας αὐτούς ἐπέβαλον ἄν τήν χεῖρα μου. Πᾶσαν τήν ἐλπίδα ἡμῶν ἐπ' αὐτόν μόνο θήσωμεν" (Ψαλμ. 80, 14-15).
Ἄς στρέψουμε ὅλη τή μέριμνά μας μόνο σέ Αὐτόν, καί θά μᾶς ἐλευθερώσει ἀπό κάθε θλίψη καί σέ ὅλη μας τή ζωή θά μᾶς διατρέφει.
Ἄς ἀγαπήσουμε κάθε ἄνθρωπο μέ τήν ψυχή μας, ἀλλά σέ κανέναν ἀπό τούς ἀνθρώπους νά μήν ἔχουμε ἐλπίδα, γιατί ἐφόσον μᾶς συντηρεῖ ὁ Κύριος, οἱ μέν φίλοι, ὅλοι μᾶς περιποιοῦνται, οἱ δέ ἐχθροί, ὅλοι χάνουν τή δύναμή τους πάνω μας.
Σέ περίπτωση, ὅμως, πού μᾶς ἐγακταλείψει ὁ Κύριος, τότε καί ὅλοι οἰ φίλοι μας ἐγακταλείπουν καί οἱ ἐχθροί ὅλοι, παίρνουν δύναμη πάνω μας. Ἐπίσης καί αὐτός, πού ἐλπίζει στόν ἑαυτό του, θά πέσει "πτῶμα ἐξαίσιον".
Αὐτός δέ πού ἐλπίζει στόν Κύριο, θά ὑψωθεῖ. Γι' αὐτό καί ὁ Δαβίδ ἔλεγε: "Οὐ γάρ ἐπί τῷ τόξῳ μου ἐλπιῶ, καί ἡ ρομφαία μου οὐ σώσει με. Ἔσωσας γάρ ἡμᾶς ἐκ τῶν θλιβόντων ἡμᾶς, καί τούς μισοῦντας ἡμᾶς κατήσχυνας" (Ψαλμ. 43, 7-8).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου