ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΓ' Εἶδον γάρ ἀληθῶς ἀδελφόν ὅπου ἦλθεν εἰς ἔκστασιν καθήμενος ἐν νυκτί πανσελήνῳ.

ΕΚΦΡΑΣΙΣ ΜΟΝΑΧΙΚΗΣ ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ

Ἀνθολόγιο ἀποσπασμάτων ἐπιστολῶν ἐκ τοῦ βιβλίου

Γέρων Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΜΓ'
Εἶδον γάρ ἀληθῶς ἀδελφόν ὅπου ἦλθεν εἰς ἔκστασιν
καθήμενος ἐν νυκτί πανσελήνῳ.

 

 
Διαβάστε ἀπόσπασμα ἀπό τήν Ἐπιστολή:  Α΄ , Β΄ , Γ΄ , Δ΄ , Ε΄ , ΣΤ΄, Ζ΄ ,Η΄ , Θ΄, Ι΄ , ΙΑ΄ , ΙΒ΄ , ΙΓ΄ , ΙΔ΄ , ΙΕ΄ , ΙΣΤ΄ , ΙΖ΄ , ΙΗ΄ , ΙΘ΄ , Κ΄ , ΚΑ΄ , ΚΒ΄ , ΚΓ΄ , ΚΔ΄ ,  ΚΕ΄, ΚΖ΄ , ΚΘ΄ , Λ΄ , ΛΑ΄ , ΛΒ΄ , ΛΓ΄ , ΛΔ΄ , ΛΕ΄ , ΛΣΤ΄ , ΛΗ΄ , ΛΘ΄ , Μ΄ , ΜΑ΄ , ΜΒ' ,

 
Εἶδον γάρ ἀληθῶς ἀδελφόν ὅπου ἦλθεν εἰς ἔκστασιν καθήμενος ἐν νυκτί πανσελήνῳ(ΜΓ΄).

Ὁ ἐδικός μας ἀγώνας εἶναι νά καταφρονήσωμεν ὄχι τά εὐχάριστα μόνον, ἀλλά καί ὅλα τά λυπηρά τῆς παρούσης ζῶης, μεταθέτοντες καθ' ἡμέραν τό πολίτευμα ἡμῶν ἐν τοῖς οὐρανοῖς. 

 

Νά ἀγαπήσωμεν ἐν ὅλῃ ψυχῇ καί καρδίᾳ τόν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν καί τήν γλυκυτάτην Αὐτοῦ Μητέρα, ἀνθ' ὥν παρ' αὐτῶν ἠγαπήθημεν. 

Καί διαπεράσαντες τόν κλύδωνα αὐτῆς τῆς ζωῆς, ἀχώριστοι ἐκεῖθεν νά εἴμεθα ἀπ' αὐτῶν· ἐνορῶντες διαπαντός τήν ἀπόρρητον δόξαν καί τά ἄρρητα κάλλη ἐκεῖνα, ὅπου διά τούς ἀγαπῶντας καί ὑπομένοντας ἡτοιμάσθησαν.

Εἶδον γάρ ἀληθῶς ἀδελφόν, καί οὐ ψεύδομαι, ὅστις ἦλθεν εἰς ἔκστασιν καθήμενος ἐν νυκτί πανσελήνῳ ἐν βαθυτάτῃ ἐρημίᾳ. Καί ἀγρυπνῶν καί εὐχόμενος, τοῦ ἐφάνη φωνή πτηνοῦ λιγυρά, καί τοῦ εἴλκυσεν ὅλον τόν νοῦν καί τοῦ ἐπῆρε πᾶσαν τήν αἴσθησιν. Καί ἠκολούθει ὀπίσω ἀυτῆς, νά ἰδῇ πόθεν ἐξέρχεται αὐτή ἡ τόσον γλυκεῖα φωνή. Καί κυττάζων ὡς ἔξαλλος ἔνθεν κἀκεῖθεν-πλήν ὄχι μέ πόδας κάι ὀφθαλμούς, ἀλλ' ἐν ἐκστάσει βλέπει καί περιπατεῖ-καί προχωρῶν εἶδεν ὑπέρλαμπρον φῶς, πλῆρες εὐωδίας καί χάριτος. Καί ἀφῆσας τό κελάηδημα τοῦ πτηνοῦ ὑψώθη ἤ μᾶλλον ἠχμαλωτίσθη εἰς τήν θεωρίαν τοῦ ἀπλέτου φωτός. Καί βαδίζων ὡς ἄλλος Σαλός ἐμβῆκε εἰς μίαν ὁδόν ὡσεί χιόνα λευκήν. Ἔνθεν κἀκεῖθεν τά τείχη εἰσίν ἀδαμάντινα. Ὅλα ἐκεῖθεν ἀπόρρητα διηγήσεως. Ἔσωθεν δέ ἐπιβλέψας, εἶναι Παράδεισος ὡραιότατος, παντοῖα ἄνθη κεκοσμημένος. ὅλα χρυσόφυλλα, ὅπου δέν ἠμπορεῖ γλῶσσα ἀνθρώπου νά τά εἰπῇ, ἀλλ' ὡσάν παλαβός τά κυττάζει καί ὅλος αἰχμάλωτος τά θαυμάζει. Καί προχωρῶν, εἰς τό μέσον εἶναι μέγα, χιονόλευκον, οὐρανομῆκες παλάτιον. Καί εἰς τήν θύραν ἵστατο ἡ Κυρία μας Θεοτόκος, ἡ Βασίλισσα τῶν Ἀγγέλων, ἡ μόνη ἀναψυχή μας, ἡ ἄρρητος εὐωδία καί παράκλησις πάσης ψυχῆς Χριστιανῶν· βαστάζουσα ὡς χιόνα τό χιονόλευκον βρέφος εἰς τήν ἀγκάλη της, λάμπον ὑπέρ μυρίους ἡλίους. Καί, ἀφοῦ ἐπλησίασεν ἐκεῖνος ὀ ἀδλεφός, ἔπεσεν ὡς υἱός τῇ μητρί αὐτοῦ, ὅλος φλεγόμενος ἔρωτι θείῳ. Καί τόν ἐνηγκαλίσθη ὡς γνήσιον τέκνον καί κατεφίλησεν. Ὥ ἔρως ἀγάπης Θεοῦ! Ὥ ἀγάπη Μητρός πρός υἱόν! Τόν ἠσπάσθη ὡς τέκνον της. Τόν ἐγέμισεν ἄρρητον εὐωδίαν. Καί μέ εἶπεν ἐκεῖνος ὀ ἀληθής ὄτι μέχρις ὅλα τά ἔτη του ἐνθυμούμενος τήν θεωρίαν αἰσθάνεται εὐωδίαν καί γλυκασμόν στήν ψυχήν του. Τόν ἐχάϊδευσεν εἰς τό πρόσωπον μέ τό παχουλό Του χεράκι ἐκεῖνο τό ἄρρητον καί γλυκύτατον Βρέφος. Ἐπληροφορήθη ἐκ τῆς Μητρός καί μυστήριον, ὅπου θερμῶς τήν ἐδέετο ἐπί ἡμέρας πολλάς. Καί ὁ υἱός πάλιν τόν εἶπεν ὅτι, διά νά ἀπολαύσῃς τοιαύτην χαράν, πρέπει νά ἀγωνίζεσαι πάσχων ἐφ' ὅρου ζωῆς. 

Καί οὔτως ἀναχωρῶν ἐξήρχετο πάλιν ὅθεν εἰσῆλθε χωρίς νά τό θέλῃ. Καί ὅσον ἐμάκρυνεν ἤκουσε πάλιν τήν φωνήν τοῦ πτηνοῦ, ὅπου τόν ἠχμαλώτισεν ἐν ἀρχῇ. Καί κυττάζων ἐπάνωθεν εἶδεν ἕνα μεγάλον πουλί μυριόχρωμον ὅπου μέ τά πτερά του ἐσκέπαζον ὅλον ἐκεῖ τόν Παράδεισον· καί γύρωθεν θρόνοι· καί πουλάκια μικρά ἐκάθηντο ὁμοιόμορφα καί ἔκαμναν ἐκείνην τήν ἄρρητον μελωδίαν, καί διεσκέδαζον ὅσοι ἦσαν ἐκεῖθεν. Ὁ δέ ἐωρακώς πάλιν ἦλθεν εἰς τόν ἑαυτόν του καί εὑρέθη ἐκεῖ ὅπου ἦτον προτοῦ αὐτά νά ἰδῇ.

Λοιπόν τοιαῦτα ἀκούοντες ὑπομένομεν πᾶσαν στενοχωρίαν καί θλῖψιν διά τά τόσα ἀγαθά, ὅπου δι' ἡμᾶς ἡτοιμάσθησαν. Διότι τά ἐδῶ φαινόμενα ὡραῖα ἐμπρός εἰς ἐκεῖνα εἶναι σκότος καί κόλασίς.

ΕΚΔΟΣΙΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΦΙΛΟΘΕΟΥ  
 Ἀπό: Ἱστολόγιο ΚΑΙΟΜΕΝΗ ΒΑΤΟΣ