Μήν ἀφήνετε τόν καιρό νά περνᾶ ἀνώφελα!

Μήν ἀφήνετε τόν καιρό νά περνᾶ ἀνώφελα!

Γέροντας Παΐσιος Ὀλάρου

Γέρων Παΐσιος Ὀλάρου

Ἕνα ἀπό τά πρῶτα βράδυα, μετά τήν κοίμηση τοῦ γέροντος Παϊσιου Ὀλάρου ( + 1990 ), ὁ μαθητής του, ἀπό τήν κούραση ἀποικοιμήθηκε στά γόνατα. Εἶδε, τότε, τόν Γέροντα ντυμένον στά ράσα, μέ τό Σχῆμα, τό ἐπιτραχήλιο, καθήμενον στήν ἄκρη τοῦ κρεββατιοῦ του, μέ τόν Σταυρό στό χέρι καί ἔκλαιγε. Ὁ μαθητής του, μοναχός Γεράσιμος, τοῦ φίλησε τόν Σταυρό, τό χέρι καί λυπημένος τόν ἐρώτησε:

-Γιατί κλαῖς, πάτερ Παΐσιε; Σέ πονάει κάτι;

-Ὄχι, ἀγαπητέ μου. Ἐπειδή ἐσεῖς δέν κλαῖτε, κλαίω ἐγώ γιά ἐσᾶς, διότι εἶναι πολύ δύσκολο νά φθάση κανείς στόν Παράδεισο. Ὤ, πόση ἀγωνία, πόση δυσκολία καί φόβο ἔχει τότε ἡ ψυχή! Καί, ἐάν δέν κλάψης ἐσύ γιά τόν ἑαυτό σου ἐδῶ, ποιός θά κλάψη τότε ἐκεῖ μετά θάνατον; Διότι μόνο αὐτός πού ἔχει πόνο στήν καρδιά καί ἔχει καθαρή συνείδησι, ἠμπορεῖ νά κλάψη. Βλέπεις πῶς περνάνει ὁ καιρός! Ἀλλοίμονο, ἀλλοίμονο, μήν ἀφήνετε νά περνάη ὁ καιρός ἀνώφελα, διότι δέν θά τόν βρῆτε πάλι. Ὅ,τι μπορεῖτε κάνετε σήμερα καί μήν τό ἀφήνετε γιά αὔριο, διότι δέν γνωριζετε, ἄν αὔριο θά ξημερώσετε.

Ἐάν ἠμπορῆς καί δέν τό κάνεις, ἔχεις μεγάλη ἁμαρτία καί ἀπό τά μάτια τοῦ Θεοῦ τίποτε δέν ἠμπορεῖ νά κρυφθῆ...Ὁ,τιδήποτε κάνεις, ἐξέτασε τόν σκοπό γιά τόν ὁποῖον τό κάνεις. Ἐπιθυμεῖς νά ἀρέσης στόν Θεό ἤ στούς ἀνθρώπους; Ἔχε στό νοῦ σου ὅτι εἶναι πολύ ἀκριβός ὁ Παράδεισος καί πολύ δύσκολα φθάνει κάποιος ἐκεῑ! Φρόντισε πολύ γιά τήν ψυχή σου, διότι θ' ἀπολογηθῆς γιά κάθε ἔργο καί καθε λογισμό σου. Δέν μᾶς βοηθοῦν τά χρόνια, ἀλλά τά ἔργα, ἀγαπητέ μου...

( Ἁπό τό βιβλίο "Ὁ Γέροντας Παΐσιος Ὀλάρου", ἔκδοσις Ὀρθόδοξος Κυψέλη )