Ο ΣΥΓΚΡΗΤΙΣΜΟΣ
ΜΕ ΑΛΛΟ ΠΡΟΣΩΠΕΙΟ,
ΣΤΗ ‘’ΣΥΝΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ’’
ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ ΘΕΟΛΟΓΩΝ
ΚΑΙ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΩΝ‘’ΙΕΡΟΔΙΔΑΣΚΑΛΩΝ’’,
Β. Χαραλάμπους, Θεολόγου
(Πληθαίνουν τα συνυπαρξιακά ολισθήματα)
Του Β. Χαραλάμπους, θεολόγου
__________________
Πρόσφατα
πραγματοποιήθηκε στην Καβάλλα το Διεθνές επιστημονικό συνέδριο με την
διαθρησκειακή οικουμενιστική θεματολογία «Διαπολιτισμική θρησκευτική
εκπαίδευση και ισλαμικές σπουδές».
Το
Συνέδριο αυτό είχε διεξαχθεί στο Ιμαρέτ στην Καβάλλα σε συνεργασία με
το ερευνητικό κέντρο Μοχάμεντ Άλι και την Ελληνική εταιρεία πολιτισμού
και θρησκείας. Την πρωτοβουλία για το Συνέδριο αυτό είχε το Τμήμα
Θεολογίας του ΑΠΘ (Σχόλιο δικό μας: οἱ ἰσλαμολάγνοι προδότες "θεολόγοι"-θολολόγοι τοῦ Α.Π.Θ. ξαναχτυποῦν! Ντροπή τους!), υπό την αιγίδα και την φροντίδα του οποίου ετελείτο.
Δόθηκε στο Συνέδριο ιδιαίτερη έμφαση στη διαπολιτισμική θρησκευτική
εκπαίδευση στη Θράκη.
Ενθουσιαστικές
αναφορές για την ‘’συνεκπαίδευση’’ «Χριστιανών θεολόγων και
μουσουλμάνων ιεροδιδασκάλων» όπως ανεφέροντο τα μέσα μαζικής ενημέρωσης,
προκάλεσαν λύπη για το επιπρόσθετο τούτο συγκρητιστικό ολίσθημα. Μετά
το ολίσθημα για λειτουργία Τμήματος Ισλαμικών σπουδών, στα πλαίσια της
Θεολογικής Σχολής, ήλθε αυτή η συγκρητιστική πρωτοβουλία και
‘’φροντίδα’’ από το Τμήμα Θεολογίας του ΑΠΘ.
Θεωρούν
ότι τα συνυπαρξιακά παιχνιδίσματά των είναι απόδειξη της χριστιανικής
αγάπης. Κατά κανόνα σχεδόν αγνοείται η αγάπη εν αληθεία. Τελικά η
αγάπη τους αποδεικνύεται ιδεολογική, όπως και ο διάλογος ‘’αγάπης’’, που
ερήμην της αληθείας διεξάγεται. Καταδεικνύεται έκδηλα της ιδεολογικής
αγάπης, το ανθρωπάρεσκο.
Καμιά
διάθεση ομολογίας της αλήθειας, η οποία τελικά φανερώνει την
ελλειμματική και κίβδηλη αγάπη προς τους συνανθρώπους μας που βρίσκονται
στην ισλαμική πλάνη. Η διάπυρος αγάπη προς τον πλανεμένο συνάνθρωπό
μας, δεν επιτρέπει τέτοιου είδους συνυπαρξιακά ολισθήματα.
Σε
τέτοιες ενέργειες, ελλοχεύει ο συγκρητιστικός παραλογισμός των
‘’κοινών’’, που τους φέρνουν πιο κοντά στο «διπλανό» άνθρωπο, όπως
ισχυρίζονται. Εφευρίσκουν ‘’κοινά’’, σύμφωνα πάντα με τη διαθρησκειακή
οικουμενιστική άποψή τους, στα οποία πλειστάκις και αρκούνται, για να
συντηρείται το συνυπαρξιακό ιδεολόγημά τους.
Τότε
αρχίζει ο συρφετός των ‘’κοινών’’ με προεξάρχοντα τα χιλιοειπωθέντα
από τους διαθρησκειακούς οικουμενιστές, ότι και το Ισλάμ είναι
‘’μονοθεϊστική’’ θρησκεία. Με τους θεομάχους και αντιθέους ποια είναι
τα ‘’κοινά’’ της εγγύτητας; Δεν είναι χειρότερο το Ισλάμ από τη
δαιμονιώδη αρειανική αίρεση; Κι ύστερα στα πλαίσια της ανθρωπάρεσκης
αβρότητας, θα εφεύρουν ποικίλους και απαράδεκτους τρόπους να εκπέσουν
αλλοτρόπως της αλήθειας.
Το
προικώον της Αλήθειας από το Άγιο Βάπτισμα, δεν επιτρέπει εκπτώσεις από
την Ορθόδοξη Πίστη μας. Εις την Ακολουθία του Αγίου Βαπτίσματος, ο
ιερεύς εύχεται «βεβαίωσον εν τη ορθοδόξω πίστει» και συνεπώς ως
βαπτισμένοι Ορθόδοξοι Χριστιανοί έχουμε και το μέγα χρέος της ομολογίας,
μιας ομολογίας που τελικά είναι έκφραση της εν αληθεία αγάπης, δηλαδή
της μείζονος χριστιανικής αγάπης.
