Θεολόγος εἰσηγεῖται ἐπιτακτικά "Λατρευτική ἀναπροσαρμογή" λόγῳ "πανδημίας"! Φρικτές θολολογίες...

 

 Θεολόγος εἰσηγεῖται ἐπιτακτικά

"Λατρευτική ἀναπροσαρμογή"

λόγῳ "πανδημίας"!

Φρικτές θολολογίες...

 

 

Σύνταξη:

Ἱστολόγιον https://kaiomenivatos.blogspot.com/

 

Νάτος ὁ κορωναϊός καί ὡς εἰσηγητής μεταλλαγμένης Θείας Λατρείας! Ἔφθασαν οἱ "μεταλλάξεις" καί μέσα στήν Ἐκκλησία...

"Πανδημία" κι ἄν καί φυλακισμένοι στά "νέα κελιά" τῶν σπιτιῶν μας, ἄρχισαν νά ξεβράζονται ἀπό τά λαγούμια τους οἱ θολολόγοι πάσης φύσεως καί προελεύσεως "Ὀρθόδοξοι" (μέ πολλά ἐρωτηματικά...) Χριστιανοί. Ἐπίσκοποι, Θεολόγοι, Κληρικοί καί λαϊκοί ὁ καθένας ζυγιζόμαστε κι ἀποκαλύπτουμε τά ἀληθινά μας πρόσωπα στούς χαλεπούς καιρούς ἰδιαιτέρως, παρά τίς καρναβαλικές μάσκες "προστασίας". 

Τελικά οἱ μάσκες ἀποδεικνύεται πώς ἐμποδίζουν τό ὀξυγόνο τῆς ζωῆς, τῆς βιολογικῆς καί ἰδιαιτέρως τῆς πνευματικῆς-ἐκκλησιαστικῆς, ἐνῶ ἀντιθέτως ἐκθέτουν τά κρύφια τῆς καρδίας, τά ὀρθά ἤ ἀνορθόδοξα φρονήματα καί τήν καλή ἤ κακή προαίρεση καί βούληση!

 

Ἐμφανίστηκε Θεολόγος... μέ μεταπτυχιακό δίπλωμα στήν Ποιμαντική παρακαλῶ, ὁ ὁποῖος εἰσηγεῖται καί μάλιστα ἐπιτακτικά μέ τόνους παντογνώστη ἀλαθήτου Πάπα, τό πετσόκομμα τῆς Θείας Λατρείας μέ τό χασαπομάχαιρο τοῦ "νέου πνεύματος" τῆς Νέας Ἐποχῆς καί τοῦ ἀνθυγιεινοῦ fast-food.

Τάδε ἔφη:

 

Λατρευτική αναπροσαρμογή τώρα!

Του Γιώργου Κυπριανού

Θεολόγου Εκπαιδευτικού -  Προέδρου Πολιτιστικού Συλλόγου ΡΩΜΗΟΣΥΝΗ

Μεταπτυχιακό Δίπλωμα στον Τομέα της Ποιμαντικής Θεολογικής Σχολή Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης

 

Είναι επιτακτική ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε η Εκκλησία επιτέλους να δει σοβαρά και υπό τη μορφή του κατ’ επείγοντως πολλά θέματα της λατρευτικής της πρακτικής.

Η πανδημία, τα μέτρα και όλα και παρεπόμενά τους, μας έχουν φέρει ενώπιον μιας κατάστασης πολύ ιδιαίτερης και δύσκολης.

Ειδικότερα, στο θέμα του εκκλησιασμού, ο περιορισμός και η συνεχής απουσία μεγάλους μέρους του «σταθερού»  εκκλησιάσματος από τις ακολουθίες, οφείλει να «κτυπήσει» μεγάλη καμπάνα στους ιθύνοντες, να μας ταρακουνήσει και να μας σηκώσει επιτέλους από τη βολεμένη καρέκλα της «παραδοσιακότητας»  και της παθητικής τήρησης ενός απαρχαιωμένου λατρευτικού τυπικού. 

Πιο συγκεκριμένα, τώρα όσο ποτέ επιβάλλεται η όσο το δυνατό διευκόλυνση των πιστών στον εκκλησιασμό και γενικά στη συμμετοχή τους στη λατρεία.

Πρώτα πρώτα, το ωράριο, η διάρκεια και όλο το τελετουργικό των ακολουθιών πρέπει να αλλάξει χθες, όχι σήμερα.

Η Θεία Λειτουργία να αποδεσμευθεί από την ακολουθία του Όρθρου και να τελείται προς τη μεσημβρία με μέγιστη διάρκεια μία ώρα.

Οι απογευματινές Ακολουθίες, π.χ. Εσπερινός, Χαιρετισμοί, Προηγιασμένες να τελούνται με σταθερή ώρα ολόχρονα και να μην μετακινούνται ανά μήνα και η διάρκειά τους να μην υπερβαίνει και πάλι την μία ωρα. Προτιμώμενη και προτεινόμενη ώρα έναρξης, σίγουρα μετά τις επτά το απόγευμα, για να μπορούν όσοι εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα αν θέλουν να συμμετάσχουν.

Όσον αφορά το τελετουργικό, είναι καιρός να αποφορτίσουμε και να ελαφρύνουμε γενικά ό,τι δεν εξυπηρετεί τη λατρεία, όπως αχρείαστες μελισματικές εκφωνήσεις ιερέων, αχρείαστες μελωδικές αντιφωνήσεις ψαλτών π.χ.

Κύριε ελέησον, Παράσχου Κύριε, και τω πνευματι σου, Σοι Κύριε, Αμήν, να συμπτυχθούν όλα τα ψαλλόμενα στην όσο το δυνατό ελάχιστη διάρκειά τους, να γίνει παντελής απαγόρευση στους ιεροψάλτες να ψάλλουν εκ του προχείρου, να επιλέγουν μακρόσυρτα και άχρονα με μεγάλες κορώνες και κραυγαλέες θέσεις μουσικά κείμενα και να τους συστηθεί να επιστρέψουν στα κλασσικότερα τα οποία είναι πιο εύρυθμα, ζωηρά και μετριοπαθή.

Γενικά, όσο το δυνατό να παροτρύνεται και να διευκολύνεται ο κόσμος να συμψάλλει και να μετέχει με τον εντονότερο τρόπο στα τελούμενα, κάτι που διακαώς και αενάως το έχει μεγάλη ανάγκη και μεγάλο καημό. 

Ταπεινά φρονώ, ότι η πανδημία δυστυχώς όχι μόνο έφερε την Εκκλησία ενώπιον μιας κρίσης αλλά και μιας μεγάλης πρόκλησης.

Να αναλογιστεί, αν τα τελούμενά της έφταναν όντως στο μέσο πιστό και τον καθιστούσαν μέτοχο και όχι μόνο παθητικό ακροατή.

Αν η λατρεία της λειτουργούσε ερήμην των πραγματικών αναγκών του λαού του Θεού και εξυπηρετούσε μόνο τις ανάγκες του τυπικού μαζί με τις όποιες καλλιτεχνικές επιθυμίες και φαντασιώσεις των λειτουργών και των ψαλτών.

Είναι η ώρα της μεγάλης πρόκλησης της Εκκλησίας να δείξει κατά πόσον είναι ακόμα ζωντανή και θέλει να κρατηθεί στον χρόνο, αν έχει τη δύναμη και την τόλμη των Πατέρων της να κάνει τομές και αλλαγές για χάρη των εμπιστευθέντων σε αυτήν ποιμνίων, αν μπορεί να τηρήσει το παράδειγμα του Κυρίου της που «έκλινε ουρανούς και κατέβη» και «εαυτόν εκένωσεν μορφή δούλου λαβών, γενόμενος υπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δε Σταυρού».

Με κεφαλή της τον Χριστό δεν έχει άλλη επιλογή από το να αποδεικνύει και να μαρτυρεί καθημερινά το παράδειγμά Του εις αιώνας, θυσιαζόμενη υπέρ του απολωλότος.

«Οι καιροί μας βοούν». Ελπίζω και εύχομαι εις ώτα ακουόντων.

 

Κατ' ἀρχήν, εἶναι κωμικοτραγικό νά ζητᾶ κάποιος "ἀναπροσαρμογή τῆς Θείας Λατρείας", ὅταν ἐδῶ καί ἕνα χρόνο (καί συνεχίζεται...) τό Κράτος ἀπαγορεύει ἀντισυνταγματικῶς στούς πιστούς  νά λατρεύσουν τόν Θεό!

Συνεχίζουμε...

Κατά τόν κ. Κυπριανό, ἡ Ἱερά Παράδοση εἶναι "παραδοσιακότητα" καί τό λατρευτικό τυπικό της "ἀπαρχαιωμένο".

Ὁ Ὄρθρος νά πεταχθεῖ στήν κάλαθο τῶν ἀπορριμάτων.

Ἡ Θεία Λατρεία νά γίνει fast-f00d, δηλαδή νά διαρκεῖ τό πολύ μία ὥρα καί νά τελεῖται μεσημεριάτικα (κυριολεκτικά fast-food...), μέ τήν κούραση τῆς ἡμέρας ἀπό τήν ἐργασία καί σκορπισμένο περισσότερο τό νοῦ ἀπό τίς μέριμνες πού προηγήθηκαν. Ὁ κ. Κυπριανός ἀγνοεῖ τό·

"εἰς τὰς πρωίας ἀπέκτεινον πάντας τοὺς ἁμαρτωλοὺς τῆς γῆς τοῦ ἐξολοθρεῦσαι ἐκ πόλεως Κυρίου πάντας τοὺς ἐργαζομένους τὴν ἀνομίαν" (Ψαλμ. 100, 8). 

 

Ἀκολουθίες πού βάσει τῆς Ἱερᾶς Παράδοσης τελοῦνται σέ συγκεκριμένες περιόδους Ἐορτῶν καί ἄρα νοηματοδοντοῦνται ἀπό αὐτές νά τελοῦνται "ὁλόχρονα", ὅπως π.χ. οἱ Χαιρετισμοί καί οἱ Προηγιασμένες. Ἀπό τήν μία αἱρετίζουσα βλασφημία, στήν ἄλλη...Μέ ἄλλα λόγια, αὐθαιρέτως νά τελοῦνται κάποιες Ἐορτές συνεχόμενα.

Οἱ ψάλτες νά ράψουν τό στόμα τους στήν συμμετοχή τῶν προσευχῶν καί εὐχῶν τοῦ Ἱερέως. Ἀντιθέτως, νά γίνουν ψάλτες οἱ ἐκκλησιαζόμενοι, ὁ καθένας μέ τήν παραφωνία του, τήν ἄγνοια του στήν ψαλτική, τήν φωνητική του μελωδική ἤ ρυθμική ἀταξία, τήν διαφορετική τονικότητα του καί νά μετατραπεῖ ἡ Λατρεία σέ δυσαρμονική χάβρα τῶν Ἑβραίων. Πάλι καλά πού δέν εἰσηγεῖται καί νά συλλειτουργεῖ μέ τόν Ἱερέα γύρω ἀπό τήν Ἁγία Τράπεζα...

Οἱ ψάλτες ἐπίσης νά μήν κάνουν μελίσματα (ἐξαιροῦνται τά αὐθαίρετα δικά τους), τά ὁποῖα ὁρίζει ἡ Βυζαντινή Ὑμνογραφία Ἁγίων Μελωδῶν καί Ὑμνογράφων, τήν ὁποία μέ τήν σειρά τους ἐμπνεύστηκαν ὑπό Ἀγγέλων πού ψάλλουν οὐράνια. Ὁ κ. Κυπριανός ἐνοχλεῖται ἀπό τήν μία πλευρά ἀπό κάποιες ψαλτικές ὑπερβολές κάποιων ψαλτῶν πιθανόν, ἀλλά ἀπό τήν ἄλλη πλευρά δέν θά ἐνοχλεῖται ἀπό τήν κάθε καρυδιᾶς καρύδι ψαλτική ἄγνοια καί ἠμιμάθεια τοῦ κάθε ἐκκλησιαζομένου πού καλεῖ νά ψάλλει;

Γιά τόν κ. Κυπριανό ὁ ἐκκλησιαζόμενος εἶναι "παθητικός ἀκροατής" μετά ἀπό δύο χιλιάδες χρόνια διακριτῶν ρόλων τοῦ κάθε μέλους τῆς Ἐκκλησίας ὅπως ὅρισαν οἱ Ἅγιοι Πατέρες, οἱ Οἰκουμενικές Σύνοδοι καί οἱ Ἱεροί Κανόνες. Δηλαδή ἄν ψάλλει ἐκ καρδίας, προσεύχεται καί ἐκκλησιάζεται ἐπί δύο, τρεῖς ἤ πλέον ὧρες μετέχοντας στά Μυστήρια καί ἐπικοινωνῶντας μέ τόν Θεό ἐν πνεύματι καί ἀληθείᾳ εἶναι "παθητικός", ἐνῶ ἄν ψάλλει ἐκφώνως ἐπί μία ὥρα, χωρίς νά προσεύχεται μέ τή νοερά προσευχή (ἀφοῦ θά ψάλλει) γίνεται ἐνεργητικός; 

Ἀπό πότε ἡ νοερά προσευχή (πού δέν ἐξαιρεῖ τή νοερά ψαλτική), ἡ θεωρία τοῦ Θεοῦ, ἠ ἕνωση κι ἐπικοινωνία μαζί Του  πού συντελοῦνται κατ' ἐξοχήν μυστικῶς ἐν τῇ καρδίᾳ τοῦ ἀνθρώπου εἶναι "παθητικότης";

Ὁ κ. Κυπριανός παρερμηνεύει βλασφήμως καί λίαν ἐπιεικῶς μέ ἀπύθμενο ἑωσφορικό θράσος, τήν κατάβαση τοῦ Κυρίου στόν κόσμο, τήν συγκατάβαση τῆς ἐνανθρωπήσεώς Του προκειμένου νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα καί νά μᾶς ἀναβιβάσει στήν Βασιλεία Του καί τήν ὑπακοή Του στόν Πατέρα Θεό, μέ τήν διεστραμμένη καί πονηρή ἐπιθυμία του νά συγκαταβεῖ, νά ταπεινωθεῖ καί νά ὑπακούσει τίς ἐξωφρενικές εἰσηγήσεις του γιά μία Θεία Λατρεία ἔκτρωμα τῆς βλαμμένης (ὑπό βλάβη) διανοίας του! Ἔχει δέ τό θράσος νά στηλιτεύει τίς "καλλιτεχνικές ἐπιθυμίες τῶν λειτουργῶν καί ψαλτῶν", ἐνῶ στραβίζει στίς δικές του "καλλιτεχνικές" καί ἀνίερες ἀντιεκκλησιαστικές εἰσηγήσεις. Τό ἄσπρο-μαῦρο...

Δικτατορικά, μάλιστα ἐπικαλούμενος ταπεινῷ φρονήματι, βάζει τό μαχαίρι στό λαιμό τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, θεωρῶντας τετελεσμένο πώς δέν ἔχει ἄλλη ἐπιλογή, παρά νά ἀνταποκριθεῖ στά ἄρρωστα κελεύσματά του ὡς "θυσία ὑπέρ τοῦ ἀπωλολότος". Ἡ ὑπερηφάνεια σέ ὑπερχείλιση. 

Κ. Κυπριανέ, ἡ Ἐκκλησία δέν συσχηματίζεται μέ τίς ἀπόψεις καί προσωπικές παρεμβάσεις τοῦ καθενός. Θυσιάζεται ὡς Μητέρα γιά νά κλείσει στήν ἀγκαλιά της τόν κάθε ἁμαρτωλό μέν, ἄν κι ἐφόσον θελήσει αὐτός νά συσχηματισθεῖ μαζί της καί νά γίνει καρποφόρος κλάδος στήν Ἄμπελο τοῦ Κυρίου δέ.

 

Κλείνοντας, νά σᾶς ρωτήσουμε δύο ἐρωτήματα κ. Κυπριανέ.

Πρῶτον, 

μόνος σας σκεφθήκατε αὐτές τίς εἰσηγήσεις, ἤ ὑπάρχουν πίσω ἀπό ἐσᾶς κι ἄλλοι συνεισηγητές ἄνωθεν ἐντός κι ἐκτός Ἐκκλησίας;

Δεύτερον,

ποιός σᾶς ἔδωσε τό δικαίωμα νά ἐκπροσωπήσετε αὐθαιρέτως τό ποίμνιο, τό ὁποῖο ἐπικαλεῖσθε ὁπωσδήποτε σάν νά εἶναι σύμφωνο (ἔχετε ἀποκλείσει πᾶν ἐνδεχόμενο νά μᾶς φαίνονται κατάπτυστα τά γραφόμενά σας, ἀσεβῶντας ὄχι μόνο ἀπέναντι στήν Ἐκκλησία, ἀλλά καί ἀπέναντι στήν προσωπική ἐλευθέρα βούληση τοῦ καθενός μας) καί νά ξετυλίξετε αὐτόν τόν δυσώδη πάπυρο τῶν ἀντιλατρευτικῶν προσταγμάτων σας;

Ἀκόμη, ὅμως, κι ἄν οἱ περισσότεροι ἐκκλησιαζόμενοι συμφωνοῦσαν μαζί σας καί θέλουν σέ μία ὡρίτσα νά ξεμπερδεύουν μέ τήν Λατρεία τοῦ Θεοῦ..., τό πολίτευμα τῆς Ἐκκλησίας μας μέ Βασιλέα τόν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό δέν εἶναι Δημοκρατία, ἀλλά Βασιλεία καί μάλιστα Οὐράνια, τοῦ Ὑψίστου. Αὐτό σημαίνει ὅτι, τό πῶς θά διεξάγεται ἡ Θεία Λατρεία εἶναι ἤδη ὁρισμένο ἀπό τούς Κανόνες Του διά μέσῳ τῶν Ἁγίων Πατέρων, οἱ ὁποῖοι ἐν Πνεύματι Ἁγίῳ ταχτοποίησαν τό Λατρευτικό Τυπικό, προκειμένου νά τό περιφρουρήσουν ἀπό κάθε ἄλλο πνεῦμα πονηρίας πού θά θελήσει νά τό ἀκρωτηριάσει καί νά τό βεβηλώσει.

Ὁ νοῶν νοείτω.

 

Κάτω τά χέρια σας ἀπό τήν Θεία Λατρεία, λοιπόν! 

Στήν Ἐκκλησία τά πράγματα λειτουργοῦν ἀντίθετα ἀπό τόν ὑλικό κόσμο.

Ἡ ἀκρίβεια εἶναι τό τέλειο, ἐνῶ οἱ ἐκπτώσεις φέρνουν πτώσεις.

Ἡ μόνη περίπτωση πού κάποιος μπορεῖ νά ὀρθώσει λόγο σχετικά μέ τήν Θεία Λατρεία, εἶναι μόνο ἄν εἰσβάλλει αἵρεση καί γίνεται καταπάτηση Ἱερῶν Κανόνων, ὄχι γιά νά τά εἰσάγουμε ἐμεῖς αὐτά σέ αὐτήν.

 

 

 

Πηγή κειμένου τοῦ εἰσηγοῦντος τήν "ἀναπροσαρμογή Θείας Λατρείας":

https://www.romfea.gr/katigories/10-apopseis/42526-latreftiki-anaprosarmogi-tora