Πώς αισθάνεται η ψυχή
που έχει Θείο έρωτα;
Άγιος Νεκτάριος Πενταπόλεως
Η καρδιά εκείνου που ερωτεύεται τον Κύριο ποτέ δεν κοιμάται, αλλά πάντα αγρυπνεί, λόγω του υπερβολικού έρωτος. Ο άνθρωπος κοιμάται για την ανάγκη της φύσεως, μα άγρυπνη η καρδιά υμνεί το Θείον!
Ψυχή ερωτευμένη με τον Θεόν προσκολλάται γερά πάνω στον Θεόν! Σε Αυτόν έχει εμπιστοσύνη, σε Αυτόν στηρίζει κάθε ελπίδα!
Ψυχή πληγωμένη από θείο έρωτα δεν επιθυμεί τίποτα άλλο, παρά μόνο το άκρως αγαθό! Παραμελεί τα πάντα, αηδιάζει το καθε τί!
Ψυχή ερωτευμένη με τον Θεόν μελετά τα λόγια του Θεού και παραμένει στα σκηνώματα Του!
Όταν ομιλεί, διηγείται τα θαυμάσια του Θεού.
Όταν συζητεί, αναφέρεται στη Δόξα και στη Μεγαλοπρέπειά Του.
Αίνο και ύμνο ακατάπαυστα αναπέμπει στον Θεόν και με θείον πόθο Τον λατρεύει!
Και έτσι ο θείος έρως όλη την ψυχή προσήρμοσε με τον εαυτό του, την συνέδεσε με τον εαυτό του και την οικειοποιήθηκε...
Ψυχή ερωτευμένη με το Θείον γνώρισε καλά το Θείον, και τέτοια επίγνωση ανέφλεξε τον θείο της έρωτα!
Ψυχή ερωτευμένη με τον Θεόν έγινε μακαρία, διότι επέτυχε αυτό που επιθυμούσε και αυτό γέμισε τους πόθους της...
Κάθε επιθυμία, κάθε σφοδρός πόθος κάθε έφεση ξένη προς την θεία αγάπη αποκρούεται από αυτήν ως ασήμαντη και ανάξια μπροστά της!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου