ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ
«Προς εκπεσόντα
Αρχιμ. Ανδρέαν
Κονάνον»
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
ANOIKTH EΠΙΣΤΟΛΗ
«Προς εκπεσόντα Αρχιμ. Ανδρέαν Κονάνον»
Σας παρακολούθησα (με λύπη) στο διαδίκτυο, σε μια σειρά από λόγια σας «φιλικά» υπέρ της ομοφυλοφιλίας, σε συμφωνία με τη ζωή σας, έξω από την Πίστι και την Λατρεία της Εκκλησίας, ως άρνηση του Πνεύματος∙ λόγια κατά του εαυτού σας στην πραγματικότητα, σε προβολή «φτου, ξελευτερία».
(σ.σ.: https://www.youtube.com/watch?v=HRiBkrklgGQ&t=428s)
Ανάμεσα στα συγκεχυμένα λόγια της συνείδησής σας άκουσα και τη λέξη «Θεός»∙ όχι, βέβαια, ως αδιαλλαξία έναντι του ψεύδους και ως ασυμβίβαστη ζήτησι της αλήθειας.
Ποιον Θεό εννοείτε; Αυτόν για τον οποίο σε πολλές αγρυπνίες ξενυχτήσατε; Τον Θεό αγίων μορφών που προλάβατε και αγγίξατε (για ευλογία) το ράσο τους; Μάλλον εννοείτε έναν ιδιόπλαστο Θεό, γενναιόδωρο στις επιλογές σας!
Γνώθι (μάθε), ότι ο Αληθινός Θεός, σαν να μην ήθελε να το πιστέψει, ότι εις την Πεντάπολιν συντελείται η παρά φύσιν αμαρτία, ως έξαρση ακολασίας, εκατέβη μόνος Του για να ιδή:
«Είπε δε Κύριος∙ κραυγή Σοδόμων και Γομμόρας πεπλήθυνται προς με, και αι αμαρτίαι αυτών μεγάλαι σφόδρα. Καταβάς ουν όψομαι, ει κατά την κραυγήν αυτών την ερχομένην προς με συντελούνται, ει δε μη, ίνα γνω» (Γεν. 18, 20-21).
Στις μάχες της ερήμου, οι Πατέρες εδέχθησαν και αυτοί βίαιες επιθέσεις του δαιμονίου της αρσενοκοιτίας. Με τρικυμισμένη τη συνείδησή τους από τις πειρασμικές επιθέσεις, νίκησαν μόνο αυτοί που είπανε: «Του Θεού ειμί». Στο αρχαίο κείμενο του «Γεροντικού», διαβάζουμε:
Α) «Ουδείς απείραστος δυνήσεται εισελθείν εις την βασιλείαν των ουρανών. Έπαρον γαρ, φησί, τους πειρασμούς, και ουδείς ο σωζόμενος» (Μ. Αντώνιος) (Πρβ. Πραξ. 14, 22: δια πολλών θλίψεων δει ημάς εισελθείν εις την βασιλείαν του Θεού).
Β) Στην ενότητα «Περί του αββά Αχιλλά», στην παράγραφο (στ΄), διαβάζουμε: «άλλοτε πάλιν μέγας γέρων παρέλαβε τω αββά Αχιλλά από Θηβαΐδος και λέγει αυτώ∙ Αββά, πολεμούμαι εις σε. Ο δε λέγει αυτώ∙ Ύπαγε και συ, γέρον, εις εμέ άρτι πολεμή; Ο δε γέρων από ταπεινώσεως είπε∙ Ναι, αββά. Ην δε εκεί επί τη θύρα καθήμενος γέρων τυφλός και χωλός. Και λέγει αυτώ ο γέρων∙ Ήθελον καθίσαι μικράς ημέρας, και δια τον γέροντα τούτον ου δύναμαι καθίσαι. Ακούσας ουν ο αββάς Αχιλλάς εθαύμασε την ταπείνωσιν του γέροντος και έλεγεν∙ Αύτη ουκ εστι πορνεία, αλλά φθόνος εστί των πονηρών δαιμόνων».
Μετάφραση (υπό Βασιλείου Πέντζα) – Εκδ. οίκος ΑΣΤΗΡ (Σελ. 282): «Άλλοτε πάλι, ένας μεγάλος γέρων πήγε στον Αββά Αχιλλά από τη Θηβαΐδα και του λέγει: «Αββά, έχω πειρασμό σχετικά με σένα». Και εκείνος του λέγει: «Πήγαινε στο καλό, γέροντα, σ’ εμένα βρήκες να πειρασθής τώρα;». Ο δε γέρων, από ταπείνωση, είπε: «Ναι, Αββά». Ήταν δε εκεί, κοντά στη θύρα, ένας γέρων τυφλός και χωλός. Και του λέγει ο γέρων: «Ήθελα να μείνω λίγες μέρες, αλλά εξ αιτίας αυτού του γέροντος δεν μπορώ να μείνω». Ακούοντας λοιπόν ο Αββάς Αχιλλάς θαύμασε την ταπείνωση του γέροντος και έλεγε: «Αυτό δεν είναι σαρκική αμαρτία, αλλά φθόνος των πονηρών δαιμόνων».
Όπως βλέπετε, είναι παλιά η αντίθεση μεταξύ του αυτοκαθορισμού που δίνει η χάρις του Χριστού και του «ντετερμινισμού» των δύο (2) βασικών ενστίκτων, της αυτοσυντήρησης και της αναπαραγωγής που (μεταπτωτικά) μάχονται την υγεία της ψυχής.
Τα δύο αυτά ένστικτα αλλοιώνονται χρηστικά, όταν υποδηλωθούν στην αμαρτία∙ τότε, συνήθως, εκδηλώνονται και στους απογόνους, ως αρνητική κληρονομικότητα (φιληδονία, ομοφυλοφιλία, εγκληματικότητα, κλπ). Να θυμηθείτε, ότι ο Δαυίδ ομολογεί: «Ιδού γαρ εν ανομίαις εσυνελήφθην και εν αμαρτίαις εκύσησέ με η μήτηρ μου».
Ίσως ισχυρισθήτε, ότι η προσωπική σας ύπαρξη – υπόσταση είναι (αυτή) η ίδια η ταυτότητά σας∙ τότε αποδίδετε την όποια απόκλιση εκ της φυσικής λειτουργίας του φύλου στον δημιουργό Θεό. Άπαγε της βλασφημίας!
Νιώθει κανείς να πνίγεται, όταν βλέπει και «επισκόπους» να διατηρούν επίπεδο συνηγορίας προς την ομοφυλοφιλία∙ επίπεδο αθέσπιστων υπό του Θεού κλίσεων – αμαρτιών.
Εάν δεχθεί κάποιος ανυπαρξία Θεού, τότε τα αίτια της ομοφυλοφιλίας συγκεντρώνονται στη Φύση, έτσι έχουμε την εξής δαιμονική περιχαράκωση του ανθρώπου σ’ όλες τις διακριτές παραβατικές περιπτώσεις, δηλ. θα ισχυρισθεί:
«τι φταίω για το έγκλημα, για την κλοπή, για τον βιασμό, για τα βασανιστήρια κλπ, αφού η «φυσική ταυτότητα» με τοποθετεί σε ορισμένες μορφές συμπεριφοράς∙ εκεί με οδηγεί η φυσικο-χημική λειτουργία του εγκεφάλου».
Αυτή η βιοπορία, ως καθοριζόμενη μόνο από βιολογικούς – σωματικούς παράγοντες, είναι η βιοθεωρία σας;
Η επιστημονική γνώση, το επιστημονικό αντίκρισμα, δεν λύνει το πρόβλημα – φαινόμενο της ομοφυλοφιλίας στη ζωή των ανθρώπων.
Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δίνεται κατηγορηματική και καθολική απάντηση∙ «όποιος δεν έχει περάσει στην κάθαρσι της ψυχής από τα πάθη και δεν έχει φθάσει σε κατάστασι φωτισμού με την Χάρι του Αγίου πνεύματος είναι ψυχοπαθής (π. Ιωάννης Ρωμανίδης).
Άκουσε τους λόγους του Μ. Βασιλείου, όσο είσαι στη ζωή: «Οίδεν ανορθούν κατερραγμένους ο Κύριος∙ Φεύγε μη μακράν, αλλά προς ημάς ανάδραμε. Ανάλαβε πάλιν νεανικούς πόνους, δευτέροις κατορθώμασι διαλύων την χαμαίζηλον και γλοιώδη ηδονήν. Ανάνευσον εις την του τέλους ημέραν, ούτω προσεγγίσασαν τη ζωή ημών… μη σε η φρικωδεστάτη εκείνη καταλάβη απόφασις, ότι «ουκ οίδα υμάς τίνες εστέ».
Ερμηνεία
«Ο Κύριος γνωρίζει ν’ ανορθώνη τους πεσμένους. Μη φύγης μακρυά, αλλά γύρισε πάλιν προς ημάς. Ανάλαβε πάλιν νεανικούς κόπους, δια να διαλύσης με δεύτερα κατορθώματα την χαμερπήν και γλοιώδη ηδονήν. Κύτταξε προς την ημέραν του τέλους, που είναι τόσον κοντά εις την ζωήν μας … μήπως σε καταλάβη η φρικωδεστάτη εκείνη καταδικαστική απόφασις: «Δεν γνωρίζω ποιοι είσθε» (Λουκ. 13, 27) (Μ. Βασίλειος – «Προς Μοναχόν εκπεσόντα» - Ε.Π.Ε. 3).
ΝΙΚΟΣ Ε. ΣΑΚΑΛΑΚΗΣ
ΜΑΘΗΜΑΤΙΚΟΣ
Υπήρξαν όμως και ψευδοπροφήτες μεταξύ του λαού, όπως και μεταξύ σας θα υπάρχουν ψευδοδιδάσκαλοι, οι οποίοι θα εισαγάγουν κρυφά αιρέσεις απώλειας και θα αρνιούνται και το Δεσπότη που τους αγόρασε, επιφέροντας στους εαυτούς τους γρήγορη απώλεια. Και πολλοί θα τους ακολουθήσουν στις ασέλγειές τους, εξαιτίας των οποίων η οδός της αλήθειας θα βλαστημηθεί. Και με πλεονεξία θα σας εμπορεύονται με πλαστά λόγια. γι’ αυτούς η καταδίκη από παλιά δεν αργεί και η απώλειά τους δε νυστάζει. Γιατί αν ο Θεός δε λυπήθηκε αγγέλους που αμάρτησαν, αλλά με αλυσίδες ζόφου τους έριξε στον τάρταρο και τους παράδωσε να φυλάγονται για κρίση. και αν τον αρχαίο κόσμο δε λυπήθηκε, αλλά φύλαξε το Νώε που ήταν όγδοος με άλλους εφτά, τον κήρυκα της δικαιοσύνης, όταν επέφερε κατακλυσμό στον κόσμο των ασεβών. και αν τις πόλεις των Σοδόμων και της Γομόρρας τις αποτέφρωσε και τις κατέκρινε με καταστροφή έχοντας θέσει παράδειγμα για μελλοντικούς ασεβείς. και αν το δίκαιο Λωτ, που τον καταπονούσε η ασελγή συμπεριφορά των ασεβών, έσωσε – γιατί με το βλέμμα και με την ακοή του ο δίκαιος που κατοικούσε μεταξύ τους βασάνιζε από ημέρα σε ημέρα τη δίκαιη ψυχή του από τα άνομα έργα τους – συμπεραίνεται πως ξέρει ο Κύριος τους ευσεβείς να τους σώζει από τον πειρασμό, ενώ τους άδικους να τους διατηρεί σε τιμωρία για την ημέρα της κρίσης, και μάλιστα εκείνους που πορεύονται πίσω από τη σάρκα με μολυσμένη επιθυμία και καταφρονούν την κυριαρχία του Θεού. Είναι θρασείς, αυθάδεις, δεν τρέμουν όταν βλαστημούν Δόξες, ενώ οι άγγελοι, που είναι μεγαλύτεροι σε ισχύ και σε δύναμη, δεν προφέρουν εναντίον τους μπροστά στον Κύριο βλάστημη κρίση. Αυτοί, όμως, σαν ζώα χωρίς λογικό γεννημένα από τη φύση, για να τρώνε και να κοπρίζουν, αυτά που αγνοούν βλαστημούν, και θα καταστραφούν μέσα στη διαφθορά τους και θα ζημιωθούν με μισθό ζημίας. Θεωρούν ηδονή την καθημερινή καλοπέραση, είναι κηλίδες και ντροπές και εντρυφούν άσωτα μέσα στις απάτες τους καθώς τρώνε μαζί σας. Έχουν οφθαλμούς γεμάτους μοιχεία και ακατάπαυστους από αμαρτία, δελεάζουν ψυχές αστήρικτες, έχουν καρδιά γυμνασμένη στην πλεονεξία. είναι τέκνα κατάρας. Αφού εγκατέλειψαν την ευθεία οδό, πλανήθηκαν και ακολούθησαν την οδό του Βαλαάμ, γιου του Βοσόρ, ο οποίος αγάπησε μισθό αδικίας. Ελέγχτηκε όμως για τη δική του παρανομία: ένα άφωνο υποζύγιο μίλησε με φωνή ανθρώπου και εμπόδισε την παραφροσύνη του προφήτη. Αυτοί είναι πηγές άνυδρες και ομίχλες που τις παρασύρει η λαίλαπα, για τους οποίους έχει διατηρηθεί ο ζόφος του σκότους. Γιατί, όταν μιλούν δυνατά τα μάταια υπέρογκα λόγια τους, δελεάζουν με σαρκικές επιθυμίες σε ασέλγειες αυτούς που πριν από λίγο είχαν αποφύγει όσους ζουν μέσα στην πλάνη. Τους υπόσχονται ελευθερία, ενώ αυτοί οι ίδιοι είναι δούλοι της διαφθοράς. γιατί από όποιον κανείς έχει ηττηθεί, σε αυτόν έχει υποδουλωθεί. Γιατί λοιπόν, αν πάλι ηττώνται από αυτά, επειδή μπλέχτηκαν στα δίχτυα τους, αφού απόφυγαν τα μιάσματα του κόσμου με την επίγνωση του Κυρίου μας και σωτήρα Ιησού Χριστού, έχει γίνει σ’ αυτούς η τελευταία κατάσταση χειρότερη από την πρώτη. Γιατί θα ήταν καλύτερα γι’ αυτούς να μην είχαν γνωρίσει καλά την οδό της δικαιοσύνης παρά, αφού τ γνώρισαν καλά, να στραφούν πίσω στην αμαρτία από την άγια εντολή που τους παραδόθηκε. Έχει συμβεί σ’ αυτούς αυτό που λέει η αληθινή παροιμία: Σκύλος που επέστρεψε στο δικό του ξέρασμα, και: Η γουρούνα μόλις λούστηκε επιστρέφει, για να κυλιστεί στο βόρβορο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαθολική Πέτρου Β'
Κεφ.2