Παναγιώτης Κυριακόπουλος
Δικηγόρος – Φιλόλογος
ΑΡΧΑΙΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΙΚΑΙΟ
Απαγορεύεται σ’όποιον έχει εκδώσει τόν εαυτό του σάν πόρνη ή
έχει προαγάγει σέ πορνεία κορίτσι ή αγόρι να είναι Σύμβουλος τής
Πολιτείας.
(Αισχίνης Κατά Τιμάρχ. 5,2).
Παρά τά περί τού αντιθέτου λεγόμενα καί γραφόμενα ακόμη καί διδασκόμενα
σέ πανεπιστημιακές σχολές τής Δύσεως ότι δήθεν οι ελευθεριάζουσες καί
ομοφυλοφιλικές σχέσεις ήταν όχι μόνο νομικώς επιτρεπτές, αλλά περίπου
θεσμός στην πολιτεία τών Αθηναίων, τούτο διαψεύδεται πανηγυρικώς καί
αμαχήτως από τό ίδιο το Αττικό Δίκαιο.
Εκείνο, πού εντυπωσιάζει μάλιστα ιδιαιτέρως είναι η σκληρότητα τών
κυρώσεων, πού επέβαλλε τούτο σέ περιπτώσεις προαγωγείας, παιδεραστίας,
ανδρικής πορνείας καί εταιρήσεως, ποινές πού εξικνούνταν από τής
απαγορεύσεως εισόδου τού κηρυχθέντος ως ενόχου στούς ιερούς χώρους καί
στήν Αγορά, αποκλεισμού του από τις θρησκευτικές τελετές καί γενικώτερα
τήν κοινωνική ζωή τής πόλεως μέχρι καί τού πολιτικού του θανάτου (μ ή ε ξ
έ σ τ ω α υ τ ώ λ έ γ ε ι ν κ α ί γ ρ ά φ ε ι ν = απαγορεύεται σ’ αυτόν νά λαβαίνη τό
λόγο στίς λαϊκές συνελεύσεις καί νά υποβάλλη δημόσιες καταγγελίες) ακόμη
δέ καί τής θανατώσεως του τήν ίδια ημέρα τής εκδόσεως καταδικαστικής σέ
βάρος του αποφάσεως τού Ηλιαστικού δικαστηρίου επί πορνεία εάν συλλήφθη
νά παραβιάζη τίς απαγορεύσεις.
Πέρα από τήν σκληρότατη ποινική μεταχείριση των ιδιόρρυθμων αυτών ατόμων καί η κοινή γνώμη ήταν ιδιαιτέρως σκληρή απέναντι τους.
Τους παθητικούς ομοφυλόφιλους τούς αποκαλούσε χλευαστικώς “κίναιδους”, δηλαδή αυτούς, πού “κινούν τήν αιδώ”, πού προκαλούν ντροπή καί αποτροπιασμό. Επίσης τούς αποκαλούσε ανδρογύναια, γύνανδρους, ημίανδρους, ημίγυνους, πόρνους, “ομοτέχνους εταίραις”, ο δέ Αριστοφάνης, όπως προαναφέρθηκε, πού ήταν ιδιαίτερα καυστικός, εξαπέλυε εναντίον τους, προκαλώντας εκρήξεις γέλωτος καί χλευασμών τού λαού στά θέατρα, επικλήσεις ως χάονες καί αρσενικές πόρνες.
•
Η μόνη, ίσως, λογική εξήγηση της σκληρότατης αυτής μεταχειρίσεώς των από τήν πιό ελεύθερη καί φιλελεύθερη πολιτεία τής Αρχαίας Ελλάδος μπορεί νά είναι ότι η ιδιορρυθμία τους αυτή εκλαμβανόταν ως μίασμα, ως βδελυρή πράξη, πού τούς καθιστούσε οιονεί εναγείς, πού “εμίανον” τήν πόλη καί θα προκαλούσαν τή θεϊκή οργή εναντίον της.
Τούτο τεκμαίρεται εμμέσως από τό ότι επιβαλλόταν σ’ αυτούς, μετά από σχετική καταδίκη τους γιά εταιρισμό, η ίδια ποινή μέ τούς ανθρωποκτόνους………..
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου