Ἀφοῦ δὲν μπορεῖς νὰ μάθεις κάποια προσευχὴ νὰ λές το: «Θεοτόκε Παρθένε Χαῖρε»!

 

 

 

 

 

 

Ὁ ἀγράμματος μοναχὸς ποὺ ἔλεγε μόνο τὸ Χαῖρε Μαρία.

Κάποιος ἀγράμματος μοναχὸς δὲν ἤξερε καμμία προσευχὴ νὰ πεῖ. Τοῦ λέει ὁ γέροντας:

Ἀφοῦ δὲν μπορεῖς νὰ μάθεις κάποια προσευχὴ νὰ λές το: «Θεοτόκε Παρθένε Χαῖρε»

Γέροντα, οὔτε αὐτὸ μπορῶ νὰ τὸ πῶ...

Ἔ, τότε λέγε μόνο το: «Χαῖρε Μαρία»...

Αὐτὸ μπορῶ νὰ τό πῶ! Αὐτὸ μπορῶ νὰ τὸ μάθω, εἶπε ὁ μοναχός.

«Χαῖρε Μαρία» ἔλεγε ὁ μοναχὸς καθημερινά, χιλιάδες φορές.

Ὁ διάβολος τοῦ παρουσιάστηκε μιὰ μέρα καὶ τοῦ εἶπε:

Σταμάτα νὰ λὲς αὐτὴν τὴν προσευχή, γιατί δὲν μπορῶ νὰ σὲ πλησιάσω..

Κοιμήθηκε ὁ γέροντας καὶ τὸ θάψανε. Στὸ τάφο του μετὰ ἀπὸ καιρὸ ἄνθισε μόνο του ἕνα λουλούδι. Ἀνοίξανε τὸν τάφο νὰ δοῦνε καὶ εἶδαν παραδόξως, ὅτι εἶχε ρίζα τὴν καρδιὰ τοῦ μοναχοῦ, ἡ ὁποία δὲν εἶχε λιώσει καὶ ἔγραφε πάνω σὲ αὐτήν: «Χαῖρε Μαρία» μὲ χρυσᾶ γράμματα!

Ἔμεινε στὴν ἱστορία ὁ μοναχὸς αὐτὸς ὡς ὁ «Χαῖρε Μαρίας».

Ἐκεῖνος ποὺ ἐγκωμιάζει τὴν Παναγία χαριτώνεται καὶ κάθε φορὰ ποὺ τὴν ἐγκωμιάζει, κάθε φορὰ προβιβάζεται.

 

Γέροντας Ἐφραὶμ τῆς Σκήτης τοῦ Ἁγίου Ἀνδρέα.