Η κλασική εικόνα του μαθητή να ιδρώνει πάνω από μια έκθεση για το σπίτι φαίνεται να ανήκει οριστικά στο παρελθόν. Η ραγδαία είσοδος της τεχνητής νοημοσύνης στα σχολεία και τα πανεπιστήμια των Ηνωμένων Πολιτειών έχει φέρει τα πάνω-κάτω στον τρόπο αξιολόγησης και διδασκαλίας.
«Δεν ελέγχεται πια η αντιγραφή», δηλώνει καθηγητής με 23 χρόνια εμπειρίας
Για τον Casey Cuny, εκπαιδευτικό με πολυετή θητεία και τίτλο «Δάσκαλος της Χρονιάς» στην Καλιφόρνια, το πρόβλημα είναι ξεκάθαρο: «Βρισκόμαστε μπροστά σε ένα φαινόμενο άνευ προηγουμένου. Οτιδήποτε ανατίθεται για το σπίτι είναι σχεδόν βέβαιο ότι περνά από κάποιο εργαλείο τεχνητής νοημοσύνης, όπως το ChatGPT».
Η δήλωσή του αποτυπώνει τον αυξανόμενο προβληματισμό στον χώρο της εκπαίδευσης, καθώς τα παραδοσιακά μέσα αξιολόγησης, όπως τα γραπτά δοκίμια και οι εργασίες στο σπίτι, φαίνεται να χάνουν την αξία τους.
Από την απαγόρευση στην ενσωμάτωση — αλλαγή πλεύσης στα σχολεία
Αρχικά, αρκετά σχολεία αντέδρασαν με ολική απαγόρευση χρήσης εργαλείων AI. Όμως, η πραγματικότητα επέβαλε προσαρμογή. Πλέον, η κουβέντα έχει μετατοπιστεί από το αν θα χρησιμοποιείται η τεχνολογία, στο πώς μπορεί να αξιοποιηθεί παιδαγωγικά.
Άλλοι εκπαιδευτικοί στρέφονται σε εξετάσεις που πραγματοποιούνται αποκλειστικά εντός τάξης. Ορισμένοι περιορίζουν τη γραπτή έκφραση υπέρ της προφορικής αξιολόγησης. Υπάρχουν όμως και εκείνοι που επιχειρούν να ενσωματώσουν την Τεχνητή Νοημοσύνη στη μαθησιακή διαδικασία — ως εργαλείο, όχι ως υποκατάστατο της σκέψης.
«Δεν μπορώ να ζητήσω από τους μαθητές απλώς μια έκθεση», λέει καθηγήτρια στο Όρεγκον
Η Kelly Gibson, που διδάσκει σε επαρχιακή περιοχή, περιγράφει την αλλαγή πρακτικής της: «Όταν ζητώ έκθεση σε δύο εβδομάδες, στην ουσία ζητώ αντιγραφή. Πλέον πρέπει να είμαι πιο δημιουργική». Η ίδια επιλέγει να χρησιμοποιεί την τεχνητή νοημοσύνη ως αφορμή για διάλογο και ανάλυση μέσα στην τάξη.
Μαθητές σε σύγχυση: Τι θεωρείται τελικά αντιγραφή;
Η νέα εποχή έχει θολώσει τα όρια. «Αν βάλω το ChatGPT να μου εξηγήσει ένα δύσκολο κείμενο ή να με βοηθήσει με τη δομή της εργασίας μου, είναι αντιγραφή;», αναρωτιέται φοιτήτρια σε πανεπιστήμιο της Ανατολικής Ακτής. «Και αν γράψω κάτι μόνη μου και το αφήσω να το ελέγξει η AI;»
Καθώς οι κανονισμοί διαφέρουν από τάξη σε τάξη και από διδάσκοντα σε διδάσκοντα, η σύγχυση διογκώνεται. Κάποιοι καθηγητές επιτρέπουν τη χρήση εργαλείων όπως το Grammarly, άλλοι τα απορρίπτουν κατηγορηματικά.
Τα πανεπιστήμια στην πρώτη γραμμή της μετάβασης
Πανεπιστημιακά ιδρύματα όπως το UC Berkeley και το Carnegie Mellon έχουν ήδη λάβει μέτρα. Κατευθυντήριες γραμμές απαιτούν από κάθε μάθημα να καθορίζει ρητά τι είναι επιτρεπτό και τι όχι.
Ωστόσο, ακόμη κι έτσι, οι παραβάσεις αυξάνονται — όχι πάντα από πρόθεση. Πολλοί φοιτητές απλώς αγνοούν ότι παραβιάζουν πολιτικές δεοντολογίας.
«Χρειαζόμαστε νέο πλαίσιο», λέει πανεπιστημιακή επιτροπή AI
Η Rebekah Fitzsimmons, επικεφαλής της επιτροπής AI στο Carnegie Mellon, είναι σαφής: «Η καθολική απαγόρευση δεν είναι ρεαλιστική. Η λύση είναι να επανεξετάσουμε πώς διδάσκουμε και πώς εξετάζουμε».
Η μετάβαση περιλαμβάνει μοντέλα όπως τα flipped classrooms, εργασίες αποκλειστικά εντός τάξης, γραπτές αξιολογήσεις χωρίς πρόσβαση στο διαδίκτυο και έμφαση στην «AI εγγραμματοσύνη» — την ικανότητα του μαθητή να χρησιμοποιεί την τεχνολογία με κριτικό πνεύμα.
Το μέλλον ανήκει στη συνύπαρξη — όχι στην απώθηση
Ο καθηγητής Cuny συνοψίζει εύστοχα: «Το ζήτημα δεν είναι πώς θα βγάλουμε την τεχνητή νοημοσύνη από τα σχολεία. Είναι πώς θα την αξιοποιήσουμε ώστε οι μαθητές να συνεχίσουν να μαθαίνουν — χωρίς να παρακάμπτουν τη μάθηση».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου